Ένας έφηβος μπορεί να βιώνει ποικίλες δυσκολίες όπως άγχος, άγχος εξετάσεων, καταναγκασμούς, κρίσεις πανικού, τικ, συναισθηματικές διαταραχές, διαταραχές διατροφής, ευερεθιστότητα, θυμό, παρορμητικότητα, απομόνωση, δυσκολία στις σχέσεις, σχολική αποτυχία, μαθησιακές δυσκολίες ενώ και να συνεχίζουν χρόνιες ασθένειες (αυτισμός, δεπυ, σωματικά νοσήματα).

Η ψυχοθεραπεία εφήβου ψυχαναλυτικής προσέγγισης βοηθάει τον έφηβο να κατανοήσει και να διαχειριστεί πιο αποτελεσματικά τα συναισθήματα του, να αναγνωρίσει και να αλλάξει δυσλειτουργικές στρατηγικές αντιμετώπισης προβλημάτων, να επαναδιαπραγματευτεί αρνητικά συναισθήματα για τον εαυτό και τους άλλους εντός μιας σχέσης ασφάλειας και σταθερότητας.

Η ψυχοθεραπεία εφήβου ψυχαναλυτικής προσέγγισης μπορεί να βοηθήσει τον έφηβο να ανακουφιστεί από τη συμπτωματολογία, να αναπτύξει την αυτονομία του και να ανακαλύψει την προσωπική του ταυτότητα εντός ενός σταθερού πλαισίου με ασφάλεια, αποδοχή και στάση έγνοιας από τον θεραπευτή. Ο θεραπευτής λαμβάνει υπόψιν τις ιδιαίτερες συνθήκες που αφορούν τον ψυχισμό του εφήβου, όπως είναι η αναβίωση θεμάτων της πρώιμης φάσης ανάπτυξης, οι συναισθηματικές διακυμάνσεις, η αίσθηση της απώλειας της παιδικής ηλικίας και των εξιδανικευμένων γονέων και η διεργασία του αποχωρισμού-εξατομίκευσης.

Απαραίτητη είναι η παράλληλη εργασία των γονέων σε συμβουλευτική διαδικασία ώστε να μπορέσουν να κατανοήσουν τις δυσκολίες του εφήβου, το δυναμικό του και να υποστηρίξουν την ανάπτυξη του.

Στόχος εν τέλει είναι η επιστροφή στη πορεία ψυχικής ανάπτυξης και η ενδυνάμωση και η επανόρθωση της σχέσης του εφήβου με τους γονείς σε μια αμοιβαία ικανοποιητική σχέση με βάση την πραγματικότητα του καθενός.